bütün iyi günlere geri dönmek iyi olurdu. tüm olanların bana kazandırdığı tek şey dostlarım, on parmak klavye kullanmayı öğrenmek oldu. bunun dışında pek bir şey yok. sanırım geceler yavaş yavaş anlamlarını yitiriyor. ağladığım ve kendimi yiyip bitirdiğim her şey geçmişten ibaret. tüm söylediklerimden sonra itiraf etmeliyim sanırım, bu aptal hala seni özlüyor. klavyenin başında gece gelen deli düşünceleri ve asla inanmaması gereken fısıltıları insanlara anlatıyor. ve ona eşlik eden ritimlerin ruhundaki boş sayfaları değişik renklerle doldurmasına izin veriyor. geçmişte bıraktığım nefretten sonra gerçekten, hiç bu kadar canım yanmamıştı. uzun zaman inandığım yalanlar ve hayallerden sonra, sıyrılmak pek de iyi gelmiyor. geçen zaman ve verdiğim onca uğraşa rağmen kaderimi yazan kalem, yine aynı sonu yazmış. yapabileceğim pek de bir şey kalmamış zaten. pes ediyorum, en azından bu gecelik.
sevgiler;turna
biraz gürültü 